Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007



12 Μαρτίου 2007

Η μετανάστευση των πουλιών είναι χαραγμένη μέσα μου σαν ένα από τα γοητευτικότερα γεγονότα της φύσης. Από τότε που φοιτητής, με την ομάδα μελέτης των νησιών του Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλεύαμε την άνοιξη στη δυτική μεριά της Νάξου. Τώρα ξαναζώ εδώ τέτοιες στιγμές. Με το που κόπασαν οι άνεμοι σήμερα, άρχισε να ζωντανεύει το νησί με φωνές και πετάγματα: καρβουνιάρηδες, τσιροβάκοι, τρυποφράχτες, μαυρολαίμηδες, κίρκοι, ένας πετρίτης, γερακίνες, σφηκιάρηδες, σταχτοτσικνιάδες, κοκκινοσκέληδες και πλημμύρα από δεντροφυλλοσκόπους. Όπου κι αν κοιτάξεις πετάνε πουλιά. Και αν είναι μαγεία να γεμίζει η αυλή σου ξαφνικά τόσα πολλά πουλιά, άλλο τόσο γοητευτικό είναι όταν τα βλέπεις κάποια στιγμή, ιδιαίτερα τα πιο μεγάλα από αυτά, να παίρνουν ύψος και να παίρνουν πορεία προς το βορρά, πάνω από την αφιλόξενη θάλασσα, και να χάνονται σιγά σιγά από το βλέμμα. Που πάνε; ποια μοίρα τα περιμένει; Δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος εκείνος που φωτογράφισα και σας έδειξα τις προάλλες, αλλά χτές βρήκα τα φτερά από έναν φρεσκοσκοτωμένο τσαλαπετεινό πάνω στο μονοπάτι. Προφανώς, ο δερβέναγας, το τσιχλογέρακο, τον έπιασε στον ύπνο. Το ταξίδι τέλειωσε γιαυτόν. Και οι άρχοντες της νύχτας, οι αρουραίοι βγήκαν από τις τρύπες τους στο σκοτάδι και αποτέλειωσαν το κουφάρι. Γιατί τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο στο νησί αυτό της ανέχειας. Και ο θάνατος των διαβατάρικων πουλιών είναι η ζωή, το μάννα εξ ουρανού για αυτούς που μένουν. Τώρα είναι η εποχή των παχειών αγελάδων. (Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη μετανάστευση μπορείτe να επισκεφθείτε τοn διαδικτυακό τόπο της Ορνιθολογικής στο : www.ornithologiki.gr )

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Giorgo,
Panta thaumazame tin dynami sou, ton enthousiasmo sou, tin levetia sou,.....ta oneira sou.....
Emeis meiname aploi thnitoi na oneirevomaste kathismenoi, piso apo ta parathyra, mesa apo ta vivlia....
Isos esy, eseis, echete tin dynami psychis na oneirefteite kai na praxete kai gia mas....
Kali synecheia ...
Mas taxideveis se kosmous magikous kai apiastous gia mas.

Se efcharistoume..
Filoume tous agapimenopus sou

ILOI VI

Ανώνυμος είπε...

Ti orea logia, Giorgo,ti orea perigrafi tis fysis... Otan ta diavasa eniotha san na imoun ekei na ta vlepo kai na ta zo. Posi alithia se avti tin omorfi perigrafi kai posi realistikotita.
Na eiasi kala, pou mirazese mazi mas avtes aksechastes stigmes.
Na eisai kala !
Eva

Nikos Chrisikakis είπε...

Yia sou giwrgo
pws einai ekei?
Nikos

Dretos είπε...

Γιώργο μπράβο σου και να περνάς καλά!
Θα με ενδιέφερε -αν οι ασημόγλαροι φωλιάζουν εκεί στην Ψαθούρα- η πρώτη ημερομηνία που τυχόν κάθισαν στη φωλιά!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Γιώργο!

Ελπίζω να περνάς καλά στο όμορφο νησί. Τουλάχιστον κάποιοι από εμάς που ονειρεύτηκαν να μην δουλεύουν στο γραφείο, τελικά το κάνουν. Από τη μια σε ζηλεύω από την άλλη ξέρω λιγάκι τι σημαίνει να ζεις μοναχικά, εστω και μέσα στη φύση. Χαιρετισμούς στους φίλους μας τα πουλιά και έχε τα μάτια σου και στη θάλασσα μήπως δεις καμμιά φώκια ή και κάτι μεγαλύτερο!

Ελπίζω να έχεις ζέστη, φαγητό και νερό. Επικοινωνία έχεις!

Τζένη

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Γιώργο,

Ότι και να σου γράψω φίλε μου, θα είναι λίγο. Μιά λέξη μόνο: Αιγαίο.

Συνέχισε να μας ταξιδεύεις.

Νίκος Προμπονάς
Από τη Νάξο που οι θύμησες σε φέρανε και πάλι

Ανώνυμος είπε...

Παράθυρο με θέα.
Όταν κουράζομαι δουλεύοντας στο γραφείο βλέπω στο blog σου.
Πολλά φιλιά

sourfou είπε...

Τι λες ρε μεγάλε?!?! Μπράβο γι'αυτο που κάνεις, πραγματικά!

bioannis είπε...

Καλημέρα Γιώργο,
η προσπάθειά σου είναι ένα όμορφο ηλιόλουστο πρωινό σε μια χειμωνιάτικη μέρα, που ο καιρός σε κρατάει μέσα... Ένα παράθυρο ολοζώντανο στον κόσμο. Τον μικρόκοσμο των οικολόγων/ηθολόγων/βιολόγων και τον μεγάκοσμο της φύσης.
Θα μου επιτρέψεις να συνταξιδέψω μαζί σου με τα λίγα μου εφόδια. Η μοναξιά πολλούς βοήθησε να κάνουν το επόμενο βήμα. Το βήμα, ωστόσο, μένει μετέωρο στη μοναξιά και μόνο στην παρέα ολοκληρώνεται. Μακάρι να σε κάνω να χαρείς, στο μέλλον, για να αφήσω και εγώ το μικρό μου τίμημα στην φιλοξενία σου. Να χαρείς με σχόλιά μου, τα οποία να σου αφήνουν, αν όχι να σου θρέφουν περισσότερο, τα κίνητρα και τις καθημερινές σου διαθέσεις. Ότι αποζητάμε δηλ. από μια παρέα φίλων. Κατά κάποιο τρόπο είμαστε συνοδοιπόροι, για την ακρίβεια είμασταν, και αυτό με πήγε 15 χρόνια πίσω, όταν περπατούσα για ένα χρόνο στα βουνά του Άτλαντα. Με πήγε "πίσω" με μια μεγάλη νοσταλγία, την οποία φιλοφοξώ να "εξορκίσω" γράφοντας. Δυστυχώς δεν "έκατσε" ποτέ πιά να ασχοληθώ με ότι αγάπησα από τότε, αλλά οι αντένες μου είναι ακόμη σε λειτουργία. Νάσαι καλά !!! θα τα λέμε....