Σάββατο 17 Μαρτίου 2007

17 Μαρτίου 2007

Σοκ σήμερα το πρωί! Σηκώθηκα και ξεκίνησα να ανέβω στην ταράτσα του φαρόσπιτου για να κάνω τη συνηθισμένη πρώτη μέτρηση της ημέρας για τη δραστηριότητα των Καλικατσούνων στη θάλασσα. Πήρα το τηλεσκόπιό μου και έψαξα να βρω τα κιάλια μου! Έψαξα, ξαναέψαξα, πουθενά! Για να μη σας τα πολυλογώ έψαχνα όλο το πρωί αλλά δεν τα βρήκα. Απογοητεύτηκα. Θυμόμουν καλά ότι αφού πήγαμε βόλτα κοντά σε κάποιες φωλιές με το συνεργείο του "Αντέννα", μετά γυρίσαμε στο φάρο και κάναμε τραβήγματα εσωτερικά και συνεντεύξεις απέξω από το κτίριο και είχα τα κιάλια πάνω μου. Χάθηκαν, άγνωστο πως, δεν έχω καταλάβει που. Μου έπεσαν; Τα ακούμπισα κάπου αφηρημένος και το ξέχασα; Κάτι άλλο; Το γεγονός είναι ότι τώρα πρέπει να δουλέψω με τα παλιά μου κιάλια, που είναι ηλικίας 25 ετών και λίγο σπασμένα. Στην αρχή μεγαλοποίησα την απώλεια, αποπροσανατολίστηκα, έχασα ολωσδιόλου τα κέφια μου, δεν είχα κουράγιο να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Σιγά σιγά κατόπιν άρχισα να επανέρχομαι: ορνιθολόγος χωρίς κιάλια δεν είμαι. Έχω, έστω τα μισοσπασμένα. Σημασία έχει να προσπαθήσω να χαρώ την παραμονή μου παρόλες τις αντιξοότητες που μπορεί να προκύψουν, εκεί φαίνεται η στόφα του ανθρώπου, κλπ. Κάτι τέτοια έλεγα στον εαυτό μου για να τον επαναφέρω. Τελικώς σχεδόν τα κατάφερα, μου φαίνεται.
Χτες το απόγευμα ενώ ήμουν λίγο στεναχωρημένος με τη μυστηριώδη απώλεια των κιαλιών μου, ήρθε και ένα άλλο «συνεργείο» από το περιοδικό «Κ» της Καθημερινής, δυο νέοι άνθρωποι, μια δημοσιογράφος και ένας φωτογράφος. Λίγο η ασχολία μαζί τους, λίγο το ρεπορτάζ του Αντέννα που παίχτηκε στις ειδήσεις των οκτώ, δεν πρόλαβα χτες να ενημερώσω σωστά το blog. Γι' αυτό συνεχίζω τώρα την Κυριακή το πρωί, και θα το συμπληρώσω και ανεβάσω την Κυριακή το απόγευμα.
Ας συνεχίσουμε τώρα τα σχετικά με την έρευνα. Τρίτος στόχος μου όπως θα θυμάστε είναι η μελέτη της ανοιξιάτικης μετανάστευσης των πουλιών στην Ψαθούρα. Τι σημαίνει αυτό; Ποια είδη πουλιών περνούν από εδώ; Σε τι αριθμούς το κάθε είδος; Πότε αρχίζει και πότε τελειώνει ημερολογιακά το πέρασμά τους; Σε τι σωματική κατάσταση βρίσκονται όταν φτάνουν στο νησί; (έχουν δηλαδή καθόλου αποθέματα λίπους, που είναι το "καύσιμό" τους ή όχι και πόσα)
Πως τα μελετώ όλα αυτά; Με τρεις τρόπους.
Πρώτον κάθε μέρα σημειώνω σε ένα κατάλογο όλα τα είδη πουλιών που βλέπω πάνω στο νησί.
Δεύτερον, κάθε μέρα, κατά το απόγευμα, κάνω μια διαδρομή μήκους 1200 μέτρων από τη μια άκρη του νησιού στην άλλη (Β-Ν), περπατώ αργά και σταθερά και μετράω σε μια ζώνη 100 μέτρων δεξιά κι αριστερά μου, όλα τα είδη και τους αριθμούς των πουλιών που βλέπω.
Τρίτον (αυτό δεν το έχω κάνει ακόμη διότι δεν έχω προλάβει, αλλά το εξηγώ). Στήνω 24 μέτρα δίχτυα παραλλαγής ή αλλιώς ορνιθολογικά δίχτυα, και τα έχω ανοιχτά για 6 ώρες από το χάραμα μέχρι τις 12 το μεσημέρι. Τα δίχτυα αυτά (mist nets) δεν τα βλέπουν τα πουλιά που πετούν και πέφτουν πάνω τους και μπλέκονται. Κάθε μισή ώρα πηγαίνω και ελέγχω τα δίχτυα, βγάζω τα πιασμένα πουλιά, τα βάζω σε σακουλάκια, και μετά τα αναγνωρίζω, τα ζυγίζω, τα μετράω, βλέπω -με κάποια ειδική μέθοδο- πόσο λίπος έχουν (στα πουλιά φαίνεται με απλή εξέταση ("λιπομέτρηση") τους βάζω μεταλλικό δαχτυλίδι και τα απελευθερώνω.
Επίσης, γενικώς κάθε μέρα σημειώνω ένταση και κατεύθυνση ανέμου, ηλιοφάνεια και θερμοκρασία αέρα.
Με τον συνδυασμό των τριών παραπάνω μεθόδων έχω μια ποσοτική ένδειξη του τι είδη περνούν, τον σχετικό αριθμό κάθε είδους (όχι τον απόλυτο), πότε περνούν, και σε τι σωματική κατάσταση βρίσκονται, με τι είδους καιρικές συνθήκες συνδυάζεται η παρουσία τους και παραμονή τους στο νησί. Και πολλά άλλα πράγματα που δεν είναι ώρα να αναλύσουμε εδώ. Προσοχή! Η χρήση της τρίτης μεθόδου σύλληψης με τα δίχτυα απαγορεύεται αυστηρά, παρά μόνο από ειδικά εκπαιδευμένα άτομα-ορνιθολόγους και έχοντας ειδική άδεια από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, εν γνώσει της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας και του Ελληνικού Κέντρου Δακτυλίωσης Πουλιών.

6 σχόλια:

gerasimos είπε...

'Επέλεξε να ζήσει σε νησί των Σποράδων', 'Σύγχρονος Ροβινσώνας': Αν δεν έλεγε στο τέλος ο ρεπόρτερ του Αντέννα ότι η έρευνα διαρκεί έναν μήνα, θα νόμιζε κανείς, έτσι όπως παρουσίασαν το θέμα, ότι επέλεξες να ζήσεις στο νησί το υπόλοιπο της ζωής σου!

Ανώνυμος είπε...

άτιμο μοντάζ!
δεν πειράζει όμως, μόνο και μόνο που ασχολήθηκε ένα τέτοιο κανάλι (που δε φημίζεται για τον φιλοπεριβαλλοντικό του χαρκτήρα)με ένα τέτοιο θέμα αρκεί!
Εύγε, και εις άλλα!

γ.

Μιχάλης Πετράκος είπε...

Πράγματι, κι εγώ σήμερα νόμιζα ότι έβλεπα άλλο κανάλι. Το ρεπορτάζ για τον ερημίτη της Ψαθούρας παρουσιάστηκε μετά από ένα για επίσης ερημίτη ψαρά στο Δέλτα του Έβρου και πριν από άλλο για την βραχυκερατική αγελάδα των Πρεσπών. Ευτυχώς που προβλήθηκε Σαββατοκύριακο, και γλύτωσες εισαγωγή από τον Εισαγγελάτο.

Γιώργο έχεις το knack να λες μεγάλες κουβέντες αυθόρμητα με τελείως φυσικό τρόπο. Ελπίζω να συνεχίσεις γράφεις blog και αφού επιστρέψεις στη Δαδιά. Θα σου παίρνει βέβαια χρόνο που δεν σου περισσεύει αλλά να ξέρεις ότι κάθε μέρα μας δίνεις κάτι από τον ενθουσιασμό και την αγάπη σου για τη φύση και τον άνθρωπο. Άμα μαζευτούμε αρκετοί σκέψου ότι αξίζει το κόπο.

aqua είπε...

Γμτ ...απορροφήθηκα τόσο στο pc μου
που ξέχασα ν΄ανοιξω τηλεόραση,ενώ το είχα όλη την ημέρα στο μυαλό μου για να δω το ρεπορτάζ!
Δεν πειράζει όμως
Γιώργο περιγράφεις τόσο όμορφα που
νοιώθω πως το έχω δει μεσα από τα posts σου.
Καλή συνέχεια στην έρευνα
..αλλά και στα posts!¨))
Καλη Μέρα

aqua είπε...

@ michali
Και βέβαια αξίζει τον κόπο
ιδίως αν κάποιος έχει ειδικές γνώσεις .
Στον κόσμο των bloggers συναντησα
αρκετή ευαισθησία σε θέματα περιβάλλοντος.
Στο blog http://whispering-planet.blogspot.com/
άνθρωποι που δεν είμαστε ειδικοί
καταθέτουμε αυτήν την αγάπη για την φύση και τον άνθρωπο.
Από εκεί μάθαμε και για την προσπάθεια του Γιώργου μετά από "ρεπορτάζ" της Ellinida .

Aντε μαζευτετε!
Σας περιμένουμε :))

0comments είπε...

Γειά σου ρε φίλε!
Καλά να περάσεις στην Ψαθούρα.
Κουράγιο και καλή δουλειά!