Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ
21 Μαρτίου 2007
Τάχουμε και μεις οι "ερημίτες" βιολόγοι τα τυχερά μας, δεν μπορώ να πω. Στις 18:14 ακριβώς ήταν. Ήμουν ανεβασμένος στην ταράτσα του φαρόσπιτου και έκανα τη συνηθισμένη μέτρηση για Καλικατζούνες στη θάλασσα. Κοιτούσα με το τηλεσκόπιο προς το "Σκαλάκι" όταν είδα κάτι που αρχικά νόμισα σαν ένα μεγάλο λάστιχο από τρακτέρ που επιπλέει. Χάθηκε μεσ' τους αφρούς του αντιμάμαλου, κοίταξα ξανά μέσ' απ΄το τηλεσκόπιο και τότε τον είδα! Ο άρχοντας είχε έρθει για να με επισκεφτεί. Από την τιμή και τη συγκίνηση σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου. Με άφησε, πήγα και πήρα τον τηλεφακό μου, τον πλησίασα όσο μπορούσα, δέχτηκε να φωτογραφηθεί. Κάθε τόσο εξαφανιζόταν μεσ΄τους αφρούς και εμφανιζόταν για να πάρει ανάσα, πολύ κοντά στα βράχια. Φαινόταν νάχει την προσοχή του προσηλωμένη σε κάτι κοντά στο βράχο (βλέπετε κι οι άρχοντες πεινούν). Οι κινήσεις του γλυκές και άνετες, γλιστρούσε στο νερό με τρόπο πιο γλυκό απ' τα δελφίνια, πιο ξεχωριστό και πιο μαλακό από οποιοδήποτε άλλο θαλασσινό πλάσμα. Τον είδα κάμποσες φορές, με είδε φαντάζομαι κι αυτός, κι ας μη το έδειξε. Διαπίστωσε ότι όλα βαίνουν καλώς, ένιωσε -είμαι σίγουρος- την ανατριχίλα μου, κι εξαφανίστηκε όπως ήρθε. Έμεινε μαζί μου περίπου 10 λεπτά. Τέτοια τιμή δεν έχω νιώσει άλλη.
15 μέρες "μοναξιάς" για να δεις για 9 λεπτά μια μεσογειακή φώκια να κυνηγάει σίγουρη κι αμέριμνη μερικά μέτρα μακριά σου. Ε! δεν είναι κι άσχημα. Λέω.
15 σχόλια:
Έχουν τη δική τους ιδιαιτερότητα τα "τυχερά" και κυρίως όταν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε ως τέτοια. Έτσι λίγο παραμυθένια, χρωματιστά, μέσα από τη δική σου φωνή από τον παλμό ενός "παλαβού ορνιθολόγου" που απλώς αγαπάει και ερμηνεύει με μια παλέτα χρωμάτων που μόνο η αγάπη για την αρμονία μπορεί να σου χαρίσει.
Ξέρει να συγκινείς όπως πάντα Κατσαδώρ, όχι επειδή έχεις τρόπο αλλά παλλόμενα συναισθήματα.
Μια φίλη
Gia kati tetoies stigmes legete , oti aksizei na zoume. Pragmatika o archontas kai pragmatika teleios se ola tou. Kai itan 21 martiou - i proti mera tis anoiksis. Bravo Giorgo. Na eisai kala.
Eva
Ζήλεψα την μοναξία και την επαφή με την φύση και θα πάω αυτό το ΣΚ στα Θρηίκια Μετέωρα για αναζήτηση γυπών. Όχι μόνος φυσικά και αν ο καιρός το επιτρέψη.
Εξαιρετική η εμπηρία με τον άρχοντα…….
Δημήτρης
Όντως μοναδική εμπειρία. Κοίτα μην κάνεις καμιά βλακεία και πέσεις να κολυμπήσεις με τον άρχοντα!
Αγαπητέ Γιώργο πολύ καλημέρα σου, μια που λέμε για την προστασία της περιοχής, μήπως γνωρίζεις τι γίνεται με τον εκεί φορέα διαχείρισης του εθνικού θαλάσσιου πάρκου Αλοννήσου Βόρειων Σποράδων, μια που πιθανόν θα υλοποιείται κάποιο πρόγραμμα χρηματοδότησης για το περιβάλλον (ΕΠΠΕΡ)?
Μιχάλης Δ.
Ακόμα μια καλημέρα απο την Αθήνα.
Δυό πράγματα περιμένω κάθε πρωι να δω στο blog σου. Τι θέμα θα χεις και τι φωτογραφία θα ανεβάσεις.
Συγχαρητήρια.Κάπου διάβασα οτι άλλη μια αγάπη σου ειναι ο έναστρος ουρανός ..αν θες γραψε και κάτι απο τις νυχτερινές παρατηρήσεις σου.
Αυτη η φωτο η νυχτερινή με το φάρο είναι καταπληκτική.Κάθε φορά που τη βλέπω είναι σα μουσουλμάνα με τη burga. Ολο το μυστήριο κλεισμένο σε μια φωτο απο ενα ξερονήσι Και πάλι συγχαρητήρια
να σαι πάντα καλά
αγαπας αυτο που κανεις
σε θαυμαζω
΄Ηταν από τις ομορφότερες εκπλήξεις, να σε ανακαλύψω "Ροβινσώνα" στο νησί Ψαθούρα.
Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια.
Διαβάζω κάθε μέρα το ημερολόγιό σου και είναι σαν να είμαι κι' εγώ εκεί.
Είναι μεγάλη η χαρά να μαθαίνω νέα σου, να ξέρω ότι είσαι καλά.
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι πάντα καλά και να μας δίνεις έτσι απλόχερα τις γνώσεις σου και τις εμπειρίες σου.
Καλή συνέχεια.....
Καίτη
Άρχοντας ο φωκίων! Και δεν ήταν μονάχους ολομόναχους, είχε έναν άνθρωπο να τον κοιτάει.
Μπράβο, σε διαβάζουμε καθημερινά.
Ταξιδεύω στον κόσμο με κάποιον που μια μέρα μπορεί να αγαπήσω...Θέλουμε να μείνουμε μια νύχτα σε ένα φάρο! Θα μας δώσετε το κλειδί;
Συγχαρητήρια για το blog! Πλησιάζεις τη φύση με ξεχωριστή ευαισθησία.
Τριγυρνώ κι εγώ μερικές φορές σε ερημονήσια και ένας φίλος με παρέπεμψε στο site σου. Καλή συνέχεια!
Τρομερή συνάντηση ε;
Όταν πήγα το καλοκαίρι στη Σκόπελο μου μίλησαν για έναν νεαρό «Άρχοντα» που μέρα παρά μέρα έκανε το σουλάτσο του μέσα στο λιμάνι της Αλοννήσου. Ήταν ατρόμητος, λέει και του άρεσε να βολτάρει ανάμεσα στους ανθρώπους.
Μάταια «χτένιζα» τα νερά για 15 μέρες... Δεν τον συνάντησα ποτέ. Δεν μπορείς να κλείσεις ραντεβού με τον Άρχοντα.
Λες να ήταν ο δικός σου; Μακάρι να τον δεις και από πιο πιο κοντά την επόμενη φορά.
Αλήθεια, εκείνες οι περιβόητες φώκιες που διασώθηκαν και απελευθερώθηκαν από τη Μom, ο Θοδωρής και ο Στέλιος νομίζω τις έλεγαν, μάθαμε ποτέ τι απέγιναν;
Στο κέντρο της Mom στην Αλόννησο μου είπαν πως είχαν χρόνια να τις δουν...
Κλείνω, κλείνω!! Έχει έρθει μια φώκια και τρέχω να την φωτογραφίσω! Ήταν οι τελευταίες του λέξεις στο τηλέφωνο... Γειά σου Γιώργο!!
"Τέτοια τιμή δεν έχω νιώσει άλλη."
Εχω νοιώσει Γιώργο ακριβώς το ίδιο
στον Μεσσηνιακό με μια χελώνα.
Εγω στη βάρκα κι αυτή για μισή και πάνω ώρα να με τριγυρίζει,
κάνοντας παιχνίδια.
Απ'τις σημαντικότερες συναντήσεις της ζωής μου.
Καταρχήν σε θαυμάζω πραγματικά και έχεις κεντρίσει το ενδιαφέρον μου και μόνο από τα άρθρα σου!Η αλήθεια είναι πως θα το ήθελα πολύ να ζήσω όπως εσύ μακριά από όλους έστω και για λίγο...
Ο φίλος menelaus είπε πως ασχολείσαι και με τα άστρα...Σε αυτό ταιριάζουμε..Αν μπορέσεις γράψε κάποια θέματα και για αυτό το υπέροχο πράγμα που ονομάζουμε ουρανό...Να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις!!
Δημοσίευση σχολίου