Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

Ονειρεύτηκα να μείνω μερικές βδομάδες το χειμώνα στην Ψαθούρα για να κοιτάξω καθαρά τον εαυτό μου τώρα στα 48 που έχω αρκετά πίσω μου και (θεωρητικά) κάποια μπροστά μου. Γιατί, τι θα θυμόμαστε στη ζωή μας έξω από τέτοιες αποκοτιές. Ονειρεύτηκα να είμαι εκεί με τη Βάλια και το Βαγγέλη γιατί θα ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για όλους μας. Ονειρεύτηκα να μελετήσω τις καλικατζούνες (έτσι τις λένε εδώ οι Αλοννησιώτες) για να μάθουμε κάτι περισσότερο για τα μυστηριώδη αυτά θαλασσοπούλια. Ονειρεύτηκα να αποτελέσει αυτή η δράση την αφορμή για να συνεργαστούμε στενά και στενότερα οι τρεις πολύ δραστήριες οργανώσεις και να μας φέρει αυτό πιο κοντά , γιατί όσο πιο κοντά είμαστε τόσο πιο δυνατοί γινόμαστε. Ονειρεύτηκα να γίνει αυτή η δράση αφορμή για να τραβήξει λιγάκι πιο πολύ την προσοχή του κόσμου στην Ελλάδα με τις θαυμάσιες αυτές περιοχές, τα πολύτιμα πετράδια της πατρίδας μας (την ψυχή της πατρίδας μας) . Ονειρεύτηκα να γίνει αυτό μια ακόμη αφορμή να ξυπνήσει λίγο πιο πολύ η πολιτεία και οι πολιτικοί για να φτιαχτεί επιτέλους στην Ελλάδα ένα απλώς αξιοπρεπές σύστημα για την ουσιαστική προστασία των προστατευόμενων περιοχών, εξίσου σημαντικών με τα αρχαιολογικά μας μνημεία. Ονειρεύτηκα τέλος, ότι κάποιοι νέοι , κάπου θα εμπνευστούν από κάτι σαν κι αυτό και θα σκύψουν λιγάκι περισσότερο στη φύση για να την αφήσουν να τους μαγέψει.


Πολύ ονειρεύεσαι!


Για να γίνει αυτό πραγματικότητα δούλεψαν και πρόσφεραν βοήθεια τόσοι πολλοί άνθρωποι, από τις τρεις οργανώσεις κι άλλοι πολλοί που καθόλου δεν τους ήξερα. Ο Αντρέας, η Τόνια, ο Μάριος, ο Γιώργος, η Μαρίτα, ο Δημήτρης, ο Κωνσταντίνος, ο Τάσος, η Δανάη, ο Jakob, o Πάνος, η Ελένη, ο Βασίλης, Ο Κώστας, ο Σπύρος, ο Κυρ Βαγγέλης, η κυρία Κούλα,

ο Γιώργος, ο Κώστας, η Σόνια κι άλλοι πολλοί, σίγουρα ξεχνώ κάποιους και από τις οργανώσεις και απέξω. Το πόσο σας ευχαριστώ όλους δε λέγεται. Και βέβαια τίποτα απόλα αυτά δεν θα είχε γίνει χωρίς τη συμπαράσταση και τη στήριξη από τη Βάλια. Το πόσο μου λείπει εκείνη και ο Βαγγελάκης δε λέγεται (το μόνο πράγμα νομίζω που με κάνει δυστυχή). Ελπίζω η Ναυσικούλα να τα διαβάζει αυτά από εκεί που βρίσκεται.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κάποια όνειρα θα πραγματοποιηθούν, κάποια άλλα ίσως όχι, η μαγεία όμως θα μείνει. Καλή επιτυχία.

Σ. Καλπάκης