Τρίτη 13 Μαρτίου 2007



13 Μαρτίου 2007

Πέτρες και χώμα! Έτσι απλά. Αν έχει κανείς όμως τα μάτια να κοιτάξει και να δει -και τότε τα μάτια του θα γουρλώσουν πραγματικά- θα διαπιστώσει πως ανάμεσα στις πέτρες υπάρχουν τόσες, μα τόσες πολλές που δεν είναι πέτρες! Είναι σπασμένα κομμάτια αγγείων, όστρακα όπως τα λέγαν οι αρχαίοι και τα λένε οι αρχαιολόγοι , ή βύσαλα. Απ' άκρη σε άκρη, όλη η επιφάνεια της Ψαθούρας είναι κυριολεκτικά καλυμμένη με βύσαλα. Η ιστορία σπασμένη και ριγμένη διάσπαρτα πάνω στο χώμα. Μια ανασκαφή χωρίς σκάψιμο! Γιατί όλα είναι στην επιφάνεια. Μια που το νησί κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι σίγουρο ότι τα βύσαλα της επιφάνειας προέρχονται από όλες τις εποχές. Κι αυτό είναι η γοητεία! Πάνω στό ίδιο κομμάτι γης που εγώ, τώρα, σήμερα, κοιτάω, έστω χωρίς να μπορώ να τα ξεχωρίσω, μπορεί να βρίσκονται το ένα δίπλα στ' άλλο κομμάτια νεολιθικά, της εποχής του χαλκού και του σιδήρου, της κλασσικής εποχής, των ελληνιστικών χρόνων, της ρωμαιοκρατίας, βυζαντινά, της τουρκοκρατίας, του 19ου αιώνα, του 1960...Όλη η ιστορία της Ψαθούρας ακόμη ξεσκέπαστη, ζεσταίνεται από τον ήλιο και βρέχεται απ' τις βροχές. Τι σχετικός που είναι ο χρόνος; Στην Ψαθούρα μπορείς να τον δεις όλον ξαπλωμένο στο χώμα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ψαθούρα είναι η αρχαία Χρύση, κάποιοι άλλοι ότι είναι η αρχαία Αλόννησος. Γενικά στις Βόρειες Σποράδες η ταύτιση των νησιών, κυρίως των ερημονησιών, με τα ονόματα που αναφέρονται στις αρχαίες πηγές παραμένει προβληματική. Στα ρηχά νερά γύρω από το νησί φαίνονται ακόμη ίχνη πέτρινων τοίχων και κτιρίων. Για τον κίνδυνο να γράψω πράγματα που δεν στέκουν ή είναι κοινοτοπίες σταματώ εδώ. Αντιγράφω όμως από το βιβλίο του Κ.Μαυρίκη " Άνω Μαγνήτων Νήσοι" εκείνα που γνωρίζουμε με σιγουριά: Πληθυσμός νήσου Ψαθούρας: 1896/14, 1940/4, 1951/7, 1961/6, 1971/5, 1981/2.

Ο άνεμος συνεχίζει να φυσάει δυνατός. Κόπασε τη νύχτα, αλλά από τις δέκα το πρωί περίπου σήμερα "φρέσκαρε" κι έβγαλε βοριά μέχρι και 8 Μπωφόρ πότε πότε, δεν μπορούσα να σταθώ κάποιες στιγμές στην ταράτσα του φάρου. Μια μηχανότρατα, εκμεταλλεύτηκε την πρόσκαιρη σχετική ηρεμία κι άρχισε να ψαρεύει από κοντά στο φάρο κάνοντας όλη τη νύχτα ένα μεγάλο κύκλο προς τα ανατολικά. Το πρωί, με τη φρεσκαδούρα, τους είδα να ψαρεύουν απόξω από το Πιπέρι. Το Πιπέρι και η θαλάσσια περιοχή γύρω του είναι το επίκεντρο του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου των Βορείων Σποράδων. Στις σπηλιές του γεννούν τα μικρά τους οι φώκιες. Έτσι, η προσέγγιση (και η αλιεία) έχει απαγορευτεί γύρω του σε μια απόσταση 3 ναυτικών μιλίων από τις ακτές του. Ίσως ο μηχανοτρατιέρης ήξερε πως με τη θαλασσοταραχή δεν πρόκειται να βγει το λιμεναρχείο για περιπολία και ίσως έκανε παρασπονδία. Ποιος να τον δει άλλωστε; (μόνο ένας τρελλός με τηλεσκόπιο απ' την Ψαθούρα). Ένας άλλος κόσμος, στην απεραντοσύνη της θάλασσας, όπου ακόμη γίνονται πράγματα, γιατί απλώς κανείς δεν μπορεί να τα δει.

Όποιος θέλει όμως να μάθει περισσότερα για το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο των Βορείων Σποράδων, τη φώκια, τα ψάρια, τους ψαράδες και τις προσπάθειες να διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές η αρμονία των νησιών, μπορεί να μπει στην ιστοσελίδα της ΜΟm: www.mom.gr

6 σχόλια:

Μιχάλης Πετράκος είπε...

Γιώργο γεια σου,

Σε διαβάζω μανιωδώς από την Πρέσπα και νοσταλγώ την αλμύρα της θάλασσας.
Ο μηχανοτρατιέρης κανονικά θα έπρεπε να έχει στην τράτα VMS που να δείχνει συνέχεια την θέση του και να φαίνεται ότι ψαρεύει σε απαγορευμένη ζώνη. Μου κάνει εντύπωση, νόμιζα αυτά τα μηχανάκια είναι υποχρεωτικά στη μέση αλιεία. Φαίνεται ότι κι από κει μπάζουμε...

Πολλούς χαιρετισμούς

Μιχάλης

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Γιώργο,

Πήγες τελικά στην Ψαθούρα και οι άνεμοι κάνουν πάρτυ! Αν και ξέρω ότι σου λείπει ο Βαγγελάκης εμείς όλοι ζηλεύουμε και θα θέλαμε να περάσουμε έστω και μια μέρα στο νησί μαζί σου. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ανυπομονούμε να μας πεις τις εμπειρίες σου από κοντά.
Να προσέχεις
Έμιλυ

Μάνια Σωτηροπούλου είπε...

Κι όμως κύριε Κατσαδωράκη εσείς κάνετε -κάποια έστω- από τα όνειρά σας πραγματικότητα! Το project Ψαθούρα είναι μια πολύ χειροπιαστή πραγματικότητα!

Γιώργο,
εσύ ο ίδιος είσαι η απάντηση στην ερώτηση σου...
Και σε ευχαριστώ γιατί έτσι απάντησες και σε ανάλογο δικό προβληματισμό μου.

Να είσαι πολύ καλά
Μάνια

(Υ.Γ. απορίας. Εδώ, στο ποτάμι και τη λίμνη της Ζυρίχης, οι κύκνοι και οι πάπιες δεν έφυγαν όλο το χειμώνα. Οι ντόπιοι λένε ότι είναι φυσιολογικό. Είναι όμως;)

lighthouse.life είπε...

Έχεις δίκιο Μιχάλη, αλλά δεν τα ξέρω σε βάθος τούτα τα πράγματα. Βέβαια όπως είδες, έγραψα "ίσως", δεν ήμουνα σίγουρος. Σήμερα΄, ηρέμησε η θάλασσα και είναι εδώ τρεις τράτες.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Γιώργο,

Τι ωραίο να βλέπει κανείς όχι μόνο ψηλά μα και χαμηλά, όχι μόνο τον ουρανό μα και τη γη. Θυμήθηκα πριν δυο χρόνια, στις μεσοχειμωνιάτικες στο Πόρτο Λάγος που διασχίζοντας ένα χωράφι είχαμε βρει και τότε σκορπισμένα βύσαλα. Μια μικρή αποκάλυψη για μένα.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.

Γιώργος

Neraida είπε...

Χμμμ...Αυτό ακριβώς λέγεται έρευνα επιφανείας στην αρχαιολογία. Υπέροχη δουλειά, σας διαβάζουμε και μας μαγεύετε! Από τις ωραιότερες εκδρομές μου ήταν μία..."οικοτουριστική" στο Μεσολόγγι. Ήταν μάλιστα η 1η οργανωμένη στην περιοχή. Εκεί για πρώτη φορά παρατήρησα πουλιά και μαγεύτηκα! Από τότε, δεν χάνω ευκαιρία να ενημερώνομαι! Γι'αυτό χάρηκα απίστευτα που σας ανακάλυψα στο δαιδαλώδη ιστό! Καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας!