ΑΝΕΜΟΣ-ΝΕΡΟ-ΝΗΣΙΑ-ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΙΑ-ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Και ξαφνικά μου έκανε κλικ. Πόσο τέλεια δένουν και δείχνουν όλα μαζί. Απλά και ωραία:
Είμαι σε ένα νησί. Τις πιο πολλές μέρες έχει ένα λαμπρό ήλιο κι ας είναι χειμώνας. Οι ανέμοι φυσούν συνεχώς και πολύ δυνατοί. (Κι εγώ ο απαράδεκτος εξαρτιέμαι από τη βενζίνη).
Το νησάκι αυτό, κι ας είναι μικρούτσικο, κρατάει νερό! έχει πηγάδια, έχει υγροτόπους έστω και εποχικούς (είναι στους υγροτόπους όμως που οι συνθήκες του εδαφους επιτρέπουν τη συλλογή του νερού!). Ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά ξερός. Όταν ήρθα το νησί ήταν ναρκωμένο. Με το που έπεσε εκείνη η βροχή για δυο μέρες, ανάσταση. Άρχισαν να βλασταίνουν οι σπόροι παντού, τα φυτάκια λες και τάβλεπα να μεγαλώνουν ώρα με την ώρα στα σημεία που περνάω κάθε μέρα. Μούμοιαζε ένα θαύμα πως ξύπναγαν τα κοιμισμένα φυτά, πως άλλαζαν οι ρυθμοί της φύσης, με μια βροχή δυο ημερών πάνω στη ξερή γη.
Χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά από δεκάδες είδη (σπάνια και μη) περνούν όλες αυτές τις μέρες από πάνω απ' το κεφάλι μου, αρπακτικά, στρουθιόμορφα, μια μεγάλη ποικιλία. Εδώ φωλιές από Καλικατσούδες, γλάρους, πετρίτες, βραχοκιρκίνεζα. Χιλιάδες έντομα, σαύρες, σαμιαμίδια, αρουραίοι, αγριοκούνελα. Εκεί, δίπλα σ' όλα αυτά, τα ίχνη του ανθρώπου αδιάψευστα για μια παρουσία χιλιάδων ετών.
Τα μηνύματα απλά και πολλά: Στη νησιωτική Ελλάδα με τόσο άνεμο και τόσο ήλιο είναι απαράδεκτο να εξαρτιώμαστε πέρα από κάποιο όριο από το πετρέλαιο και τη βενζίνη. (Νησιά Αποκλειστικά Ανανεώσιμης Ενέργειας δεν είναι ουτοπία. Αρκεί να το πιστέψουμε). Οι άνθρωποι θέλουν νερό, αλλά και η φύση θέλει νερό. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για να εξασφαλίζουμε (μα και να εξοικονομούμε) νερό στα νησιά και αλλού, αλλά πρέπει να αφήνουμε το αναγκαίο περίσσευμα για τη φύση (δηλαδή και πάλι για μας). Χωρίς αυτό, πάλι θα αποτύχουμε. Πρέπει να ξέρουμε όμως ότι και με το νερό και με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τίποτα δεν θα επαρκέσει αν συνεχίσουμε εμείς οι χορτασμένοι δυτικοί να κάνουμε τόσο ενεργοβόρες ζωές. Χρειαζόμαστε έξυπνες αποφάσεις αλλά και εξοικονόμηση.

Τα νησιά μας, μικρά και μεγάλα, είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε να προσφέρουμε ως χώρα και στον παγκόσμιο πολιτισμό αλλά και στην παγκόσμια βιοποικιλότητα. Σπάνια και μοναδικά: τοπία, είδη ζώων και φυτών. Βράχια, βραχονησίδες, νησάκια και ειδικά τα ακατοίκητα, είναι πολύτιμοι τόποι για την άγρια φύση. Οι δε υγρότοποι των νησιών μας είναι οι πιο απειλούμενοι βιότοποι. Ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, τοπία, πολιτισμός, οικισμοί, μεταναστευτικά και επιδημητικά πουλιά, νερό, τουρισμός, μόνιμοι κάτοικοι, άνθρωποι, ζώα και φυτά, όλοι και όλα πρέπει να συνδυαστούν με αρμονικό τρόπο. Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση της σημερινής Ελλάδας.
Όλα τα παραπάνω που τα τελευταία χρόνια ήταν εξαιρετικά επίκαιρα, αλλά κανείς δεν τους έδινε σημασία, σήμερα έχουν έρθει στα στόματα όλων (δεν ξέρω αν και στα μυαλά όλων) λόγω της κλιματικής αλλαγής, που τα επιδεινώνει και τα κάνει τρισχειρότερα. Τώρα που έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο, ξύπνησαν πολλοί μόνο και μόνο επειδή κάποιες εκθέσεις αδιαμφισβήτητης αξιοπιστίας και σοβαρότητας τόνισαν ότι οδηγούμαστε στην οικονομική κρίση! (οι οικολόγοι πάλι είχαν δίκιο, αλλά τα ώτα ανήκαν σε μη ακούοντες)
Ο καθένας από εμάς τους απλούς πολίτες μπορεί να κάνει πολλά, αλλά πρώτα απ' όλα πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε. Κανείς δεν έχει όλες τις απαντήσεις έτοιμες για εφαρμογή (άλλωστε η ζωή έχει ομορφιά όταν ανακαλύπτεις απαντήσεις μόνος σου). Μπορούμε όμως πριν ψάξουμε τελικώς για τις δικές μας απαντήσεις να απευθυνθούμε σε κάποιους που ήδη δουλεύουν το θέμα συστηματικά: Δέστε την καμπάνια του WWF Ελλάς για την κλιματική αλλαγή (και συμμετάσχετε) http://climate.wwf.gr