ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Βαγγελάκη μου,
σου οφείλω: να αγωνιστώ όσο μπορώ ώστε νάχεις καθαρό αέρα, νερό και φαγητό χωρίς δηλητήρια. Νάχεις την πιθανότητα να δεις μια φώκια όπως την είδα εγώ, σε μια θάλασσα καθαρή και πλούσια, σε ένα νησί αμόλυντο από κτίρια, τσιμέντα και δρόμους. (Δύσκολος και περίπλοκος αγώνας· και δεν έχω όλες τις απαντήσεις).
Σου οφείλω: να λευτερωθώ όσο μπορώ περισσότερο από τα δεσμά που με δένουν μ’ ένα σωρό άχρηστα υλικά αγαθά και να παλέψω ώστε να θυμάσαι ότι η γενιά των γονιών και των παπούδων σου μπορεί να έκανε πολλά λάθη, αλλά τουλάχιστον στο τέλος, όσο δεν ήταν ακόμη ανεπίστρεπτα αργά, προσπάθησε να διορθώσει τα χειρότερα.
Σου οφείλω: να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε να μη θυμάσαι ότι καθίσαμε άπρακτοι και παθητικοί μέχρι το τέλος να παρακολουθούμε άβουλα την καταστροφή του πλανήτη, την αύξηση της αδικίας και της εκμετάλλευσης σε βάρος των ανθρώπων, της φύσης και των φυσικών πόρων και σε βάρος της δικής σου ζωής.
Σου οφείλω: να πράξω ότι δύναμαι για να μη θυμάσαι τα χρόνια αυτά σαν την περίοδο που αλλοιώθηκε βάναυσα το ελληνικό τοπίο, φτώχυνε δραματικά η άγρια φύση στον τόπο αυτό κι ούτε δείγμα δεν έμεινε αλώβητο για να θυμίζει πως ήταν πραγματικά η πατρίδα μας.
Σου οφείλω... σου οφείλω... σου οφείλω.
Σου οφείλω και άλλα πολλά, που ακόμη και στα δικά μου αυτιά ηχούν μελοδραματικά, γιατί μάλλον δεν έχω παλέψει αρκετά και συνειδητά, δίνοντας χρόνο και παραχωρώντας ανέσεις για να υπάρξει χώρος για τα αυτονόητα. Ούτε πίστευα ότι θάχα κάθε μέρα να αντιμετωπίσω και να ψάχνω απαντήσεις για τόσες και τόσο δύσκολες ερωτήσεις: Τι είναι πρόοδος; Τι μας κάνει ευτυχισμένους; Τι σημαίνει φύση στην καθημερινότητά μου; Πως αποκτά κανείς σήμερα την ισορροπία ανάμεσα στη σωματική και πνευματική εργασία; Ούτε φαντάστηκα ότι είμαστε σε μια εποχή που απαντήσεις βρίσκεις, όσο λες όχι στις ετοιμοπαράδοτες λύσεις που σου προσφέρουν.

Βαγγελάκη μου Χρόνια σου Πολλά. Η ζωή σου νάναι γεμάτη συγκινήσεις.

Και δε θα λείψω ξανά ποτέ τόσο πολύ γιατί... μου λείίίίίίίίίίίίίίίίίίίππειιιιιιιιιιιιιιις.