15 Μαρτίου 2007

Διακόπτω τη συνέχεια από χτες (θα συνεχίσω αύριο) για να γράψω τούτο: θα ήθελα πολύ να απαντώ σε μερικά από τα πολλά και καλά σας σχόλια, αλλά δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει αυτό. Μπορούν οι παλιοί και έμπειροι bloggers να μου υποδείξουν πως; Σήμερα είμαι πολύ κουρασμένος γιατί γύρναγα όλη τη μέρα και έψαξα από την αρχή όλες τις φωλιές των Καλικατσούδων και έπρεπε να τις ξανασημειώσω στο GPS. Δεν ξέρω τι έγινε ακριβώς, ίσως πατήθηκε κάποιο κουμπί όσο ήταν στην τσέπη μου ανοιχτό και έχασα όλες τις συντεταγμένες με τις θέσεις τους. Κουράστηκα πολύ αλλά τις ξαναβρήκα και βρήκα και τρεις παραπάνω που δεν τις είχα εντοπίσει πρωτύτερα. Δεν μπόρεσα όμως να τις πλησιάσω γιατί έπρεπε να περάσω πάνω από μια αψίδα που έχουν φτιάξει οι βράχοι κι από κάτω έχασκε το κενό. Δεν το ρίσκαρα. Αποζημιώθηκα όμως από το θέαμα ενός νεογέννητου που μόλις είχε βγεί από το αυγό.

Ο καιρός γλύκανε, η θάλασσα καλοσύνεψε σιγά-σιγά και τα καίκια από την Αλόννησο εμφανίστηκαν και έριχναν δίχτυα στα γύρω νερά όλο το απόγεμα. Έχουν αράξει μάλλον κάποια από αυτά στο Μανδράκι, στο νότιο τμήμα του νησιού και περιμένουν αύριο να σηκώσουν τα δίχτυα τους. Λες να φάμε και κάνα ψάρι αύριο; Ακούω ότι θα βγεί και το σκάφος του Λιμεναρχείου για περιπολία και θα μου φέρει ελπίζω το λάδι της γεννήτριας. Βράζω τώρα νερό στην μεγάλη κατσαρόλα και περιμένω να γίνει, να το ρίξω στο βρυσάκι που υπάρχει στην τουαλέτα για να κάνω μπάνιο. Πέντε μέρες έχω να κάνω μπάνιο. Δεν βρωμίζει όμως εδώ ο άνθρωπος πολύ. Μόνο την μυρωδιά του σώματός σου μυρίζεις, δεν έχεις εκείνα τα καυσαέρια που τρυπώνουν στα μαλλιά και κολλάνε στο δέρμα.

Σκεφτόμουν όμως τούτα, σήμερα, με όλα εκείνα που άκουσα χτες από το μικρό μου ραδιοφωνάκι να λέγονται ως δηλώσεις από επίσημα στόματα για το περιβάλλον: Πόσα χρόνια φωνάζουμε εμείς οι "οικολόγοι" για την κλιματική αλλαγή; έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο για να ξυπνήσει η παγκόσμια κοινότητα από τη γλυκειά νάρκη που μας ρίχνουν όλους τα μεγάλα συμφέροντα και να διαπιστώσουμε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στις ζωές μας; Αλλά ακόμη και στην Ελλάδα, έχετε σκεφτεί πόσα από τα πράγματα που έλεγαν εδώ και χρόνια οι οικολόγοι αποδείχτηκαν αλήθεια και υιοθετούνται (με τον ελληνικό τρόπο βέβαια) από πολίτες και πολιτεία; Θυμάμαι παλιά μιλάγαμε για οικο-τουρισμό ή τουρισμό φύσης και κανείς δεν μας έδινε σημασία. Τώρα πια είναι κοινός τόπος. Όταν ξεκινήσαμε τις πρώτες προσπάθειες για βιοκαλλιέργειες με τα φασόλια στην Πρέσπα μόνο δυο τρεις τολμηροί ακολούθησαν. Τώρα όλοι μιλάνε για βιολογικά προϊόντα, βιολογική γεωργία, κτηνοτροφία, καθαρές τροφές. Το ίδιο με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το ίδιο με την ανακύκλωση, τα σκουπίδια. Και άλλα πολλά (Τα λέγαμε πολύ νωρίς άραγε;)

Ελπίζω, όταν θάρθει η σειρά να μπουν στα στόματα του πολύ κόσμου και των πολιτικών, λέξεις όπως : προστατευόμενες φυσικές περιοχές, προστασία τοπίου, ειδών και οικοτόπων, να έχει απομείνει κάτι άξιο διατήρησης στη χώρα αυτή την κάποτε πανέμορφη από άκρη σ΄άκρη, που να μην έχει χτιστεί, να μην έχει μπαζωθεί, σκαφτεί, γεμίσει σκουπίδια και δρόμους.