Τρίτη 3 Απριλίου 2007

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ


Ε λοιπόν οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι. Στην αρχή ήρθε ο ΑΝΤΕΝΑ· τους έκανε ένα διάλειμμα, μια μέρα εξαιρετική μπουνάτσα. Την επόμενη μέρα ήρθε το ΚΑΠΠΑ. Τους έκανε επίσης εξαιρετική μέρα και ο καιρός χάλασε αμέσως μόλις έφυγαν. Για δεκαπέντε μέρες έκανε μπουρίνια και ούτε ένα πλεούμενο δεν μπορούσε να πλησιάσει στο νησί. Χτες ήρθε το MEGA. Αν και το συγκεκριμένο συνεργείο είχε προσπαθήσει να έρθει και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και είχαν γυρίσει πίσω λόγω φουρτούνας, χτες τους έκανε μια εξαιρετική μέρα-και νύχτα- με μια θαυμάσια μπουνάτσα. Απόλαυσαν ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα με μια θάλασσα λάδι, και στη συνέχεια μια υπέροχη πανσέληνο να υψώνεται πάνω από μια ασημιά σα γυαλί θάλασσα ενώ ούτε μια ριπούλα αέρα δεν ανακάτευε την ατμόσφαιρα. Ήταν τέσσερις άνθρωποι και ο βαρκάρης που ήρθαν. Έφυγαν στις 10 η ώρα τη νύχτα, στην απόλυτη ηρεμία, αφού ψήσαμε στα κάρβουνα τέσσερις αστακούς που είχε φέρει ο βαρκάρης (είπαμε, έχουν και οι ερημίτες τα τυχερά τους. Βεβαίως εμένα με ενδιέφερε πολύ το πως καθαρίζουμε και σπάμε τον αστακό αφού ψηθεί, μια διαδικασία που δεν είχα δει ποτέ).
Το απόγευμα, γύρω στις 4μμ, λίγο πριν έρθουν, ανεβασμένος στην ταράτσα του φάρου για να κάνω μετρήσεις απόλαυσα ένα μοναδικό θέαμα: 5-6 δελφίνια είχαν έρθει σε απόσταση λιγότερο από 200 μέτρα από την ακτή και κολύμπαγαν ψαρεύοντας, ενώ καμιά δεκαριά καλικατζούνες, έξι ασημόγλαροι και γύρω στους 15 μύχους τα ακολουθούσαν ανά βουτιά προσπαθώντας να επωφεληθούν από την ανακατωσούρα που προφανώς επέφεραν στα κοπάδια των ψαριών. Το θέαμα μεσ’ στη σιγαλιά -ακούγονταν πότε πότε κάποιες φωνές από γλάρους αλλά τίποτε άλλο- με τις κατάμαυρες γιαλιστερές πλάτες των δελφινιών να εμφανίζονται σαν μαύρες καμπύλες με πτερύγια και να ξαναβουτούν γλυκά στο νερό περικυκλωμένα από τα συγκεντρωμένα θαλασσοπούλια θα μου μείνει αξέχαστο.
Με το που έφυγε το τηλεοπτικό συνεργείο, που μου έφερε επιτέλους βενζίνη, ξαναβρέθηκα μονάχος στη σιγαλιά της νύχτας. Αφού κανόνισα μερικές πρακτικές λεπτομέρειες ξαναβγήκα έξω να απολαύσω το σκηνικό.
Πως είναι δυνατόν να μεταδώσει κανείς με λόγια το απόλυτο αυτό συναίσθημα της ενότητας και της ολότητας που αισθάνεται κανείς σ’ ένα μικρό κι επίπεδο «θαλασσινό» κομμάτι γης στη μέση του πελάγου, μια νύχτα που η θάλασσα είναι απόλυτα γαληνεμένη, τόσο που δεν ακούγεται ούτε καν ο παραμικρός ήχος από το κύμα που σκάει στην ακτή και είναι όλα τόσο λαμπερά φωτισμένα από μια ολόγιομη σελήνη;
Πως είναι δυνατόν να μεταδώσει κανείς την αίσθηση αυτής της απόλυτης ηρεμίας που καθόλου δεν είναι, αν και έτσι ακούγεται, απόλυτη ερημία; Γιατί με ένα ανεξήγητο τρόπο, το φως που εκπέμπει η σελήνη, ο ουράνιος θόλος που, όλος δώρο στα μάτια σου σε σκεπάζει από ορίζοντα σε ορίζοντα αλαφρώνοντας κι όχι βαρύνοντάς σε, το ασημένιο καθρέφτισμα στη θάλασσα και οι σιλουέτες των δέντρων και των θάμνων βουτηγμένες στο αργυρόχρωμο αυτό ημίφως, σου δίνουν την αίσθηση ότι εσύ, ο παρατηρητής είσαι ένα με τον κόσμο. Είναι μου φαίνεται η στιγμή που αισθάνθηκα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ότι είμαι ένα με το σύμπαν. Ένα μικρό, τόσο δα κομματάκι, δυο μάτια μιας ψυχής που είναι εκεί και δεν είναι μόνη της. Αισθάνθηκα να κοιτάω τον ουρανό και να είμαι ένα με τον ουρανό.
Νύχτα με πανσέληνο του Απρίλη. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και γράφω. Αλλά το μυαλό μου, δυο μάτια που βγαίνουν έξω από το φάρο, απομακρύνονται και με κοιτούν απέξω από το φωτισμένο παράθυρο της κουζίνας. Βλέπω τον εαυτό μου μέσα να προσπαθεί να γράψει δυο λόγια στο πληκτρολόγιο για το μοναδικό συναίσθημα που μου ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι το μόνο φως που υπάρχει σε ακτίνα 25 μιλίων. Απέραντες υδάτινες επιφάνειες, νησιά, πλάσματα που κοιμούνται και πλάσματα που κυνηγούν, πλάσματα που πετούν με προορισμό που τους υποδεικνύουν τα γονίδιά τους, ένας απέραντος ζωντανός αλλά σιωπηλός κόσμος, λουσμένος στο φως της σελήνης.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, δεν ξέρω τι σου λένε οι άλλοι,καλά καλά δε θυμάμαι ακριβώς τι σου έχω πει και εγώ από τότε που σε ξέρω. Αυτό που σκέφτομαι ύστερα και από την ανάγνωση του σημερινού σου μπλογκ είναι ένα: ΕΙΣΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ. Και μάλιστα ιδιαίτερα ταλαντούχος.Καλή συνέχεια και περαστικά στο Βαγγέλη. Νατάσα Καμπίτση, δασκάλα.

athanasia είπε...

Καλησπέρα!

Πολύ ωραίο κείμενο και (επειδή δεν είμαι τόσο τυχερή να βρίσκομαι τέτοια εποχή σε νησί) μου θύμισε καλοκαίρι με πανσέληνο.

Ζήλεψα και για το κείμενο και για τις εικόνες του ποστ!

Καλό Πάσχα-εύχομαι και μαζί με τους δικούς σου (εκεί, βέβαια, όχι στην πόλη)!

Odysseas είπε...

Γιώργο , Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
Επίσης καλή συνέχεια στο έργο σου!

Chaca-Khan είπε...

Εξαιρετικό κείμενο. Εξαιρετικό blog. Τις ευχές μας σε σένα και το σύμπαν

Neraida είπε...

Υπέροχο κείμενο! Καλή Ανάσταση να έχετε.

30aris είπε...

Για δες... Ο ερημίτης είναι και ποιητής!

Η Πανσέληνος εμπνέει τελικά, αλλά αυξάνει και τη μελαγχολική διάθεση.

Δεν είμαι και πολύ της θρησκείας αλλά ζηλευω λίγο την «παγανιστική» μυσταγωγία του να κάνεις Ανάσταση στη μέση του Πουθενά, ένα με τη Φύση, με το φως του φεγγαριού, ενός φάρου και ενός κεριού...

Άλλωστε «η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα», που λέει και η Πρωτοψάλτη.

Καλά να περνάς Γιώργο...

Υ.Γ.: Ο «Γέρος που διάβαζε Ιστορίες Αγάπης» είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία.

Ήταν σοκ για μένα να ανακαλύψω ότι υπάρχει ένα τύπος κάπου σε ένα ερημονήσι, που πέρασε κάποιες μοναχικές ώρες διαβάζοντάς το μικρό θαυματάκι του Σεπούλβεδα... Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ιδανικό μέρος (εκτός ίσως από την Παταγωνία)

Αν έχεις χρόνο δες εδώ:
http://www.bookcrossing.com/journal/4543100

Ανώνυμος είπε...

Το είχα πει από την πρώτη στιγμή που διάβασα τα κείμενά σου: είσαι λογοτέχνης. Πάει και τελείωσε.

Spyros είπε...

Γεια σου Γιώργο
Μπράβο για το πολύ ωραίο blog, με τα τόσο ζωντανά κείμενα. Σε έχω γνωρίσει από τις πρώτες εκδρομές της ΕΟΕ, το 1992, όταν ακόμη ήσουν στις Πρέσπες, στο μικρό σπιτάκι.
Αν θές βοήθεια σχετικά με το blog, στείλε μου εμαιλ s.skareas@gmail.com
Το δικό μου blog για τα πουλιά είναι το www.greekbirding.blogspot.com
Είναι στα αγγλικά, αλλά η γλώσσα της φύσης είναι παγκόσμια.

Θα βάλω άμεσα ένα λινκ που θα παραπέμπει στη σελίδα σου

Και κάτι τελευταίο. Κάποιος μεγάλος ναυτικός μου είχ πεί ότι τα Σκάτζουρα είναι το πιο ωραίο νησί του κόσμου. Αν έχεις ευκαιρία, πήγαινε να το δείς, νομίζω κάπου εκεί κοντά είναι...

Φιλικά
Σπύρος

lighthouse.life είπε...

@ Νατάσα, @athanasia @chaca-khan @ neraida ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
@Οδυσσέα και συ να περάσεις Καλό Πάσχα
@30aris Πιστέ αναγνώστη και σχολιαστή, μπαίνω να δω το blog σου
@spyros skareas Ευχαριστώ Σπύρο, χάρηκα που με θυμήθηκες από τα παλιά. Θα μπω να δω το blog σου και ναι την άλλη βδομάδα θα πάω στα Σκάντζουρα κατά τύχη, για Καλικατσούνες!

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε φτιαγμένοι από υλικό ονείρων... Αν όχι όλοι, εσύ μάλλον.

Καλές ημέρες να περνάς εκεί στη μέση του Αιγαίου.

Από Βόννη.
Φιλικά.
Γιάννα.