ΠΟΥ ΕΔΥ ΣΟΥ ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ
Σήμερα κάθισα το σούρουπο απολαμβάνοντας την ήρεμη θάλασσα στο ηλιοβασίλεμα μέχρι να πέσει η νύχτα, αναθυμούμενος κι αναπολώντας κάποια Πάσχα της παιδικής μου ηλικίας. Τότε που με τους άλλους προσκόπους της ομάδας μου πηγαίναμε και φυλάγαμε στο μικρό εκκλησάκι του Ασύλου Ανιάτων δίπλα στην Αγία Ζώνη. Τότε που γράφτηκε για πάντα μέσα μου η κατάνυξη και η συντριβή που οι άνθρωποι αυτοί και οι δικοί τους βίωναν το Θείο δράμα, που χωρίς άλλο ήταν ένα με το όποιο δικό τους, μαζί με τους ουράνιους βυζαντινούς ύμνους "Η ζωή εν τάφω", "Αξιον εστί", "Ω Γλυκύ μου Έαρ" και "Αι γενεαί πάσαι" που έψαλαν οι τρόφιμοι. Και τους οποίους ύμνους κουβαλάω συνέχεια μαζί μου, κυριολεκτικά, και τους ακούω συχνά-πυκνά σαν τη πιο πολύτιμη μουσική που μαλακώνει πάντα την ψυχή μου, τη γλυκαίνει και τη βάζει στη θέση της (ειδικά όταν είναι γεμάτη χολή). Και που όταν τους ακούω δεν μπορεί να μη με πλημμυρίσει, αδιάσπαστα δεμένη μαζί τους, η γλυκιά ανοιξιάτικη ευωδιά από τα λουλούδια του Επιταφίου. Εκείνου του Επιτάφιου. Της παιδικής ηλικίας.
Ναυσικούλα και Βαγγελάκη, μακάρι να μη λείψουν τα πράγματα που θα μπορέσουν να αγγίξουν την ψυχή σας, όσο αυτά τα βιώματα τη δική μου.
Καλή Ανάσταση.
7 σχόλια:
Κάλή Ανάσταση
Καλή Ανάσταση.
Και καλή αντάμωση με την οικογένειά σου (αν δεν βρίσκονται εκεί...)
Καλή Λαμπρή και καλή συνέχεια.
("έδυ" είναι ο τίτλος)
Χριστος Ανεστη Γιωρίκα.
μαλλον αυτην την ωρα θα εισαι στο πεδιο. οπότε το βλεπεις από πρωτο χέρι.
Καλή Ανάσταση, φίλε.
@τβ, @ανώνυμο @πιτσιρίκος, @ Xaris kourouzidis Σε όλους Χρόνια Πολλά
@πιτσιρίκος Ευχαριστώ για τη διόρθωση. Μάλλον έχεις δίκιο, εγώ κολλημένος από το δει, έδει, κλπ, τόγραψα έτσι.
Συγχαρητήρια για την όλη δουλειά και την υπομονή που επέδειξες ζώντας εκεί στην Ψαθούρα. Καλή συνέχεια σε όποιο προγραμμα αναλάβις στο μέλλον. Φιλιά από το ιστολόγιο της ελληνικής Λογοτεχνίας και τη Νίσυρο.
Δημοσίευση σχολίου