ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΕΡΗΜΟΝΗΣΙΑ

Τετάρτη 11/04/2007
Πρωί –πρωί σαλπάρουμε για τη νησίδα Πολεμικά, κοντά στα Σκάντζουρα όπου θα δαχτυλιώσουμε Καλικατζούνες. Στη νησίδα αυτή είχε εφαρμοστεί πιλοτική ενέργεια της Ορνιθολογικής μέσα στα πλαίσια του προγράμματος LIFE-Nature για τον Μαυροπετρίτη, που συνίστατο στην εξόντωση όλων των ποντικών με ειδικά δολώματα. Οι Καλικατζούνες φωλιάζουν κάτω από τα σχίνα. Τα νεαρά στις περισσότερες φωλιές είναι μεγαλωμένα, 4-7 εβδομάδων και μεγαλύτερα ακόμη. Ανακαλύπτουμε περίπου 20 φωλιές και πιάνουμε και δαχτυλιώνουμε με μεταλλικό και πλαστικό δαχτυλίδι 20 πουλιά, 18 νεαρά και δυο ενήλικα που τα πιάσαμε καθώς έβγαιναν από τις στοές των φωλιών για να μας αποφύγουν με κατεύθυνση τη θάλασσα. Το μεσημέρι 15:30 επιστρέφουμε στο Πατητήρι και αναχωρούμε το απόγευμα, οι μεν για τον Άγιο Κωνσταντίνο, εγώ με το υπερ-φορτωμένο αυτοκίνητό μου για το Βόλο. Έχω να πιάσω τιμόνι σαράντα μέρες, αλλά οδηγώ με ασφάλεια από Βόλο στην Αθήνα όπου φτάνω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Η όλη εμπειρία είναι ακόμη πολύ φρέσκια για να την αποτιμήσω. Χρειάζεται η απόσταση που θα δώσει ο χρόνος. Από αύριο θα ξεκινήσω την προσπάθεια να σας μεταδώσω γνώσεις και συναισθήματα που κέρδισα από την παραμονή στο νησί: μυρουδιές, ήχους, σκέψεις, μουσικές, κατανόηση για το πως δουλεύει ο κόσμος γύρω μας.

Τρίτη 10/04/2007
Όσο μου έλειπαν η Β. και ο Β. δεν έβλεπα την ώρα να φύγω για να είμαι μαζί τους. Τώρα που είναι μαζί μου, λυπάμαι πολύ που θα αφήσω την Ψαθούρα. Αρχίζω να μαζεύω τα πράγματά μου. Με τη βοήθεια του Τάσου λύνω και συσκευάζω τη δορυφορική κεραία. Γύρω στις 13:30 έρχεται η "Οδύσσεια" με τον Πάνο και τον Κωστή. Φέρνει μαζί τον Jacob και τη Μαργαρίτα από την Ορνιθολογική και φυσικά το Γιώργο και τον Κώστα τους υπεύθυνους φαροφύλακες στους οποίους θα παραδώσω τον φάρο. Τρώμε μακαρονάδα και φακόρυζο, βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φαροφύλακες, μεταφέρουμε τα πράγματα στο καΐκι και σαλπάρουμε. Μπουνάτσα. Το βράδυ φτάνουμε στη Στενή Βάλα και από κει με αυτοκίνητα στο Πατητήρι.

Δεύτερη του Πάσχα, 9/04/2007
Όσο η Β. και ο Β. είναι στην ακροθαλασσιά, εγώ με τον Τάσο και την Ελένη ξεκινάμε για την τελευταία επίσκεψη στις φωλιές των Καλικατσούνων και για να δαχτυλιώσουμε όσα μεγαλωμένα νεαρά κατορθώσουμε να πιάσουμε. Απογοήτευση. Δεν κατορθώνουμε να πιάσουμε κανένα από τα κατάλληλα για δαχτυλίωση νεαρά. Αν και παίρνουμε όλες τις κατάλληλες προφυλάξεις για να μη μας αντιληφθούν πριν πλησιάσουμε αρκετά, και αν και βάζω όλη μου την ταχύτητα και μαεστρία για να βουτήξω την τελευταία στιγμή με το χέρι απλωμένο για να αρπάξω κάποιο νεαρό, κατορθώνουν όλα την τελευταία στιγμή να αποτραβηχτούν στα βαθύτερα και απρόσιτα σημεία των φωλιών τους σε σχισμές βράχων που δεν μπορούμε πια να τα φτάσουμε. Από την άλλη, τη φωλιά Νο5 που είχε δυο αυγά και το πουλί κλώσσαγε συνεχώς μέχρι πριν από λίγες μέρες, τη βρίσκουμε άδεια. Σε μια άλλη φωλιά βρίσκουμε επίσης ένα φρέσκο, μισό τσόφλι αυγού, δίπλα στη φωλιά. Για τη δεύτερη περίπτωση υποψιαζόμαστε για ένοχους τους ποντικούς που τα σημάδια από τα δόντια τους φαίνονται ακόμη πάνω στο τσόφλι. Για την πρώτη, μπορεί ένοχοι να είναι οι γλάροι ή και κάποιος από τους εκατοντάδες κίρκους που πέρασαν ψάχνοντας σε κάθε γωνιά του νησιού, όσο δεν τους άφηναν οι ανέμοι να φύγουν. Βεβαιωμένα άφησαν πίσω τους κάποια μισοφαγωμένα κουφάρια ποντικών και λιγότερες σαύρες. Γιατί όχι και λιγότερα αυγά Καλικατσούνων; Αν και κάτι μου λέει ότι, επειδή η φωλιά ήταν ψηλά –ψηλά στην άκρη των βράχων πιο πιθανοί ένοχοι είναι οι γλάροι.

Άγιο Πάσχα, 8/04/2007
Ο Τάσος και η Ελένη εξερευνούν το νησί. Εγώ με τη Βάλια και το Βαγγελάκη, πηγαίνουμε στο Σκαλάκι γιατί ο Β. θέλει να παίξει το φοβερό παιχνίδι πετάω πέτρες στη θάλασσα (στο σπίτι μας στη Δαδιά πετάει αντίστοιχα πέτρες στο ποτάμι, το Μαγγάζι). Προς μεγάλη ικανοποίηση της Β. ο Β. απολαμβάνει μερικές τραγανές, ζωντανές πεταλίδες που του δίνω, μασώντας τις με απόλαυση και κάνοντας συνάμα μμμμμ. Το μεσημέρι ψήνουμε λίγα κρέατα. Το απόγευμα βόλτα στην παραλία στο Μανδράκι με τον Β. στους ώμους για να μην τον ξεσκίσουν οι αστοιβές του μονοπατιού. Απολαμβάνει τρισευτυχισμένος την αμμουδιά και την παγωμένη θάλασσα. Το βραδάκι ανάβουμε ξανά φωτιά έξω από το φάρο με σχίνα, και ψήνουμε το υπόλοιπο λίγο κρέας. Τσιπουράκι, κρασάκι και έναστρος ουρανός. Τη νύχτα ο Β. με πυρετό δεν μας άφησε να κλείσουμε μάτι. Έκανε πολύ ανήσυχο ύπνο και ξυπνούσε κάθε τόσο φωνάζοντας.

Μεγάλο Σάββατο, 7/04/2007
Το πρωί ετοιμάζω τον φάρο, συγυρίζω, καθαρίζω, πλένω, οργανώνω, μαγειρεύω ρεβύθια και περιμένω με αγωνία και τρακ τους επισκέπτες μου. Έρχονται στις 13:10 με την «Οδύσσεια» το σκάφος της ΜΟm με καπετάνιους τον Πάνο και τον Κωστή και συνοδεία το Νίκο, φίλο από την Αλόννησο. Μαζί με τη Βάλια και τον Βαγγελάκη είναι ο Τάσος και η Ελένη από την Ορνιθολογική. Ο Β. κοιμάται στο ταξίδι και καθώς με βλέπει αγουροξυπνημένος, χαμογελάει με έκπληξη. Λείπω από το σπίτι μου 47 μέρες και με τις πρώτες αγκαλιές και αντιδράσεις αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ένα άλλο παιδάκι από εκείνο που άφησα πίσω μου. Πολύ πιο προχωρημένο στην έκφραση και την επικοινωνία.
Ο καιρός είναι μπουνάτσα. Απολαμβάνουμε όλοι μαζί στην κουζινούλα του φάρου τη ρεβυθάδα. Μετά ο Πάνος μας κάνει την επίδειξη με το εντυπωσιακό ελικοπτεράκι που τραβάει φωτογραφίες από ψηλά. Ύστερα φεύγουν για να κάνουν Πάσχα στην Αλόννησο. Θα έρθουν να μας πάρουν την Τρίτη. Το απόγευμα, κάνω με τη συνοδεία του Τάσου, την τελευταία μέτρηση για μεταναστευτικά πουλιά πάνω στη διαδρομή Φάρος-Μανδράκι. Η ατμόσφαιρα ζεστή ανοιξιάτικη. Στο τέλος της διαδρομής πάνω στις αγριελιές ξεπετάγονται 7 Νυχτοκόρακες. Τα μεταναστευτικά πουλιά ελάχιστα γιατί η προηγούμενη νύχτα και όλο το πρωί ήταν μπουνάτσα έτσι πέταξαν όλα για τη συνέχεια του ταξιδιού τους προς το βορρά. Η ανάσταση για μας είναι η ήρεμη νύχτα και ο έναστρος λαμπερός ουρανός.