Δευτέρα 2 Απριλίου 2007

ΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΙΙ)


Σήμερα ήθελα να γράψω για το φάρο, να σας διηγηθώ τα λίγα που ξέρω για την ιστορία του και να σας ξεναγήσω στο πως είναι και πως δουλεύει. Δεν έχω όμως αρκετό χρόνο γιατί δουλεύω με τα τελευταία αποθέματα της μπαταρίας του υπολογιστή μου και του UPS. Ακόμη και μια μικρή μπαταρία που φορτίζει με τα φωτοβολταϊκά και χρησιμοποιούνταν παλιά για να τροφοδοτεί το τοπικό τηλέφωνο (που τώρα δεν υπάρχει πια) και αργότερα -μέχρι και σήμερα- την τηλεόραση, αρνείται να μου δώσει ρεύμα (προφανώς έχει πέσει πολύ και θέλει φόρτιση γιατί τις τελευταίες μέρες όλο και της κλέβω κι από λίγο ρεύμα). Ο καιρός καλμάρισε και το συνεργείο του ΜEGA που αναμένω να έρθει το απόγευμα θα μου φέρει τη βενζίνη που χρειάζομαι και κάποιες προμήθειες. Έτσι, περιορίζομαι στο να βάλω μια φωτογραφία του φάρου που τράβηξα χτες αργά το απόγεμα με ολόγιομο φεγγάρι. Χτες φωτογράφισα το πρώτο μου κουνέλι. Ανέλπιστο ήταν δεν πίστευα ότι θα μου δοθεί τέτοια δυνατότητα. Επέστρεφα από την απογευματινή μέτρηση των μεταναστευτικών και κοιτούσα κάτω όταν τόπιασα με την άκρη του ματιού μου να ζαρώνει δίπλα σε μια αστοιβή. Προφανώς άργησε να με πάρει χαμπάρι και δεν πρόλαβε να χωθεί στο σκοτεινό του βασίλειο. Πάγωσε λοιπόν ακίνητο ώστε να μη το αντιληφθώ, προσφιλής τακτική πολλών τέτοιων απροστάτευτων πλασμάτων για να γλυτώνουν από τους διώκτες τους. Είχα τη μηχανή με τον τηλεφακό κρεμασμένη στον ώμο κι έτσι πρόλαβα να τραβήξω μια δυο, πριν φτάσει στα άκρα ο φόβος του από το αργό μου πλησίασμα και βουτήξει σα βολίδα στους θάμνους. Το αστείο είναι ότι την ίδια μέρα διάβαζα το «Ο γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» του Σεπούλβεδα, που μιλάει για τη φοβερή συνάντηση του Αντόνιο Χοσέ Μπολίβαρ με τον εξαγριωμένο θηλυκό οσελότο στην τροπική ζούγκλα του Ισημερινού. Συνάντηση η μια , συνάντηση κι η άλλη. Κάθε σύγκριση θεμιτή...


Μου έφεραν βενζίνη ναι. Ο καιρός μπουνατσάρισε τέλεια, η πανσέληνος σηκώθηκε, έχω ακόμη για λίγη ώρα παρέα. Αλλά ο Βαγγελάκης και η Βάλια δεν ήρθαν... και ο αγγελουδάκος έχει ακόμη πυρετό. Δεν είμαι κι εγώ εκεί να βοηθήσω. Αλλά ποτέ δεν είναι όλα τέλεια στη ζωή.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΩΡΓΟ ΕΙΜΑΙ Ο ΚΑΠΤΕΝ ΧΟΥΚ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΤΡΩΤΑ(ΛΙΝΑ Τ.Τ. ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ).ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΜΥΡΟ,ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ.ΟΙ ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΕΣ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Υ.Γ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΒΑΛΗΣΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΥΣΚΩΤΗ ΒΑΡΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΩ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΨΑΘΟΥΡΑ.ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΙ ΒΑΛΙΑ.ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΣ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ.

Dormammu είπε...

Βλέποντας την πρώτη φωτογραφία, θυμήθηκα τον Φάρο στην Άκρη του Κόσμου του Ιουλίου Βερν που είχα διαβάσει μικρός. Περαστικά στο παιδάκι σας.

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνοι, μόνο που είναι τέλεια η στιγμή που αποτύπωσες με το φάρο και την πανσέληνο...

Έχεις σκεφτεί να συνεχίσεις να μιλάς στους Έλληνες για όσα σε απασχολούν και για όσα διακρίνεις γύρω με τη δική σου μοναδική ματιά; Έστω και στη μικρή μειοψηφία αυτών που χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους τόσο εντατικά όσο χρειάζεται για να σε συναντήσουν; Να συνεχίσεις δηλαδή να συντηρείς ένα blog; Ξέρω, είναι μεγάλη δέσμευση, αλλά θα το σκεφτείς;

Μια φίλη

Ανώνυμος είπε...

Κάθε εμπόδιο για καλό λένε. Αν δεν μας λείπανε κάποια πράγματα που εμείς θεωρούμαι αυτονόητα τότε δεν θα τα εκτιμούσαμε.
Και μέσα από τα γραφόμενά σας τα εκτιμούμε και εμείς με την σειρά μας.
Εύχομαι ο Βαγγελάκης θα γίνει γρήγορα καλά και να είναι σύντομα κοντά σας (Το Πάσχα ίσως?)

Ανώνυμος είπε...

Με τις πολλές ευχές τον μάτιασαν το Βαγγελάκη...
Περαστικά του.

Ανώνυμος είπε...

ΑΧ!ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΝΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΛΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ ΣΟΥ.
ΓΙΩΡΓΟ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΒΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ
ΜΑΡΙΖΕΤΑ

lighthouse.life είπε...

@ Έλα Κάπτεν Χουκ!
@dormammu ευχαριστώ πολύ
@ μια φίλη. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα τόθελα πάρα πολύ βλέποντας την ανταπόκριση που έχει. Είναι όμως πολύ δουλειά, ειδικά όταν επανέλθεις σε μια αμείλικτη καθημερινότητα που έχει φοβερές πια απαιτήσεις. Θα προσπαθήσω να το σκεφτώ τουλάχιστον.
@scoutboy Ναι, ναι δίκιο έχεις. Ευχαριστώ.
@ανώνυμο Ευχαριστώ πολύ
@ανώνυμο Γεια σου Μαριζέτα από την όμορφη Δαδιά. Χαίρομαι πολύ που βλέπεις το blog και μου γράφεις. Νάσαι καλά εσύ και όλοι εκεί. Δώσε τους χαιρετισμούς μου στο Δήμο και σε όλους τους γνωστούς.

Nikos Chrisikakis είπε...

wraia fwto, einai grizo. !!!

kali anastasi !
nikos

anthrakoryxos είπε...

Την καλησπέρα μου.
Σε ζηλεύω λίγο, αγαπητέ.
Ζείς αυτό που θα ήθελα κι εγώ στη σωστή δόση.
Αν και 45 μέρες μου φαίνονται λίγες.
Περαστικά στο μικρό σου και εύχομαι να χαρείς αυτό που ζείς όσο μπορείς.